शब्दशिखा

छन्द कविता आस्था केसी |  #आस्था केसी |  १ सृष्टिको लहराउँदो सलिलता संसारमा शोभित आकाशैभरी चम्किने लहरमा झुल्किन्छ तारासित कोखैभित्र चलायमान छ यसै सिर्जन्छ संसार यो आमा हुन् नवयुग रङ्गिन कला नारीहरूकै छ यो । २ बन्छन् खुब सुरम्य सागर अनि अग्ला कतै टाकुरा काखैमा सुकुमार चल्मल हुँदै आफ्नै हसिला भुरा माटोमा मन–मोहिनी हृदयको मुना बनी हुर्किंदै नाच्छन् फुर्फुर चौरीमा मनभरी नारीहरू नै सधैँ । ३ नारीको नवसिर्जना सुर लिई घन्किन्छ सङ्गीतमा नौलै बन्छ सधैँ कथा र कविता यै स्वच्छ संसारमा साथैमा छ नयाँनयाँ लहर छन् स्वर्णिम आफ्नै कला नारीकै नवजागृति सहज नै बन्छन् अनेकौँ तला । ४ छोरी हुन् घरकी कतै मनभरी बन्छिन् बुहारी पनि आमा हुन् नवसिर्जना जीवनकी आधार आफैँ बनी पोखिन्छिन् अति कष्टसाथ दुनियाँ हुर्काउँदै सृष्टि यो यस्ती मालिनीलाई कष्ट र पीडा भर्दिन्छ संसार यो । ५ मैले जान्दिनँ नारी नै नरहँदा संसार के चल्छ र ! नारी नै नहुँदा सधैँ घरघरै बत्ती कहाँ वल्छ र ! आँखाको डिलमा छचल्किरहने पानी बनेकी चरी नारी सिर्जनाकी धनी सुख सुधा भर्ने उनै हुन् परी । ६ नारी सिर्जना पल्लवी जगतकी माता एवम् मोहिनी नारी चन्द्रमा, अप्सरा

 कविता मनुस्मृतिको व्याज खाएर नघोकाऊ सती, सावित्रीका कथाहरू वर्तमानमा कोर्रा लगाएर नबुझाऊ भविष्यका पहेलीहरू । म स्वाभिमानी स्वास्नीमान्छे हुँ । समयको मूलप्रवाहमा बाँध लगाएर नसिकाऊ कुरूप धर्मशास्त्रका पाठ इतिहासको बन्दरगाहमा हराइरहेका खण्डहर तिम्रा सन्दर्भहीन ग्रन्थहरू भो नसिकाऊ– सभ्यताहीन नैतिकताहरू । रामका आरोपहरूले मात्रै जल्दैनन् कोही सीताहरू अब र, चल्दैनन् हुकुमहरू रावणका लड्दालड्दा थाकेर हार मञ्जुर नभएपछि अरुणमा हामफालेझैँ गरी अनुयायीहरूसँगै अब अरुणहरूमा हामफाल्दैनन् कोही योगमायाहरू बरु युगौँदेखिको साहस बटुलेर भीषणतामा जीवन खोजिरहेछन् कुमारी बुढा र दिलमायाका अनुयायीहरू । म गतिवान् नदी हुँ युगको मूल प्रवाहमा बाँध लगाएर मेरो वेगलाई ब्रेक नलगाऊ मेरो अस्तित्वमा धावा बोलेर अस्मिताको धज्जी नउडाऊ । म पवन हुँ– नयाँ सन्देशको खुसी हराएका ओठभित्र पसेर मुटुका पत्रपत्र स्पर्श गर्दै कुदिरहेछु भ्रमका पर्दा च्यात्न । व्युँझिरहेछन् निद्राहरू र, विप्लव बोलिरहेछन् नूतनताका खोजीहरूमा । म सुरुवात हुँ संभावनाको सृष्टिका चक्रलाई ‘इश्यु’ बनाएर आदिम रागहरूमा नपढाऊ कोकशास्त्रका पहेलीहरू । बादशाहका हुकुमी फ